به نام انکه اگاه است و پیامبران را وسیله اگاهی بخشیدن قرار داد
من یک رسانه ام رسانه ای که می توانم درد دل مردم را به گوش مسئولین برسونم رسانه ای که می تونم اگاهی دهنده باشم رسانه ای که می تونم برای رضای خدا و ترویج حق پا به میدان بذارم اما چه کسی است حرف دل مرا به دیگران برساند؟...
بحث تعطیلی رسانه ها بعد از روی کار امدن اصلاح طلبان با گسترش و باز تر شدن فضای سیاسی شدت گرفت به طوری که اگر روزنامه ای بسته دفاتر انها مورد حمله قرار می گرفت مدیران به دادگاه و روزنامه نگاران باید زندان را خانه دوم خود می نداشتند خلاصه برای اینکه فضای انتقاد را بسته نگه دارند از هیچ کوششی دریغ نکردند و امروز شاهد بستن فله ای روزنامه ها و بستن بیش از پنج میلیون وب لاگ و سایت در کشور تمدن ها هستیم کشوری که مهد کتاب و فلسفه و فرهنگ بود اما این سانسور تا کجا ادامه خواهد داشت ؟ مردم که اگاه هستند دارند واقعیات را می بینند برای دسترسی به اخبار در عصر ارتباطات راه های گونا گون را طی می کنند و از هر طریقی که باشد به اطلاعات دست می یابند سانسور نه تنها مانع از اطلاع رسانی نمی شود بلکه راه را برای رسانه های بیگانه باز می کند که با اهداف مشخص مردمرا مورد هجوم اطلاعاتی قرار داده و این خود خطری بس بزرگ است پس چرا مردم را به رسانه های داخلی بدبین می کنند؟ امید واریم رسانه ها روزی جایگاه خود را در جامعه پیدا کنند و اهمیت حضور ازادانه انها حس شود.
